ท่านที่ติดตามอ่านข่าวภาษาอังกฤษเกี่ยวกับสถานการณ์ใน ประเทศพม่า โดยเฉพาะประเด็นเกี่ยวกับผู้ลี้ภัย คงคุ้นเคย ศัพท์สองคำนี้อยู่บ้าง ในภาษาไทยความหมายของคำว่า “Repatriation” คือการส่งกลับ (ผู้ลี้ภัย) ส่วนคำว่า “resettlement” หมายถึง การตั้งถิ่นฐานใหม่ในประเทศที่สาม
ทั้งสองคำนี้เกี่ยวข้องกับผู้ลี้ภัยที่หลบหนีเข้ามาพำนักในอีก ประเทศหนึ่ง เช่นผู้ลี้ภัยชนเผ่าต่าง ๆ จากพม่าที่ลี้ภัยอยู่ใน ประเทศไทย อินเดีย และบังคลาเทศ เมื่อสถานการณ์หรือ สาเหตุของการลี้ภัยนั้นคลี่คลายลง ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่ก็มักจะ สมัครใจเดินทางกลับถิ่นฐานบ้านเกิดของตน ซึ่งสำนักข้าหลวงใหญ่ ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ หรือ ยูเอ็นเอชซีอาร์ จะร่วมมือกับ ทั้งประเทศต้นทางของผู้ลี้ภัยและประเทศที่ผู้ลี้ภัยพักพิงอยู่ อำนวยความสะดวกให้ผู้ลี้ภัยได้เดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัย และมีศักดิ์ศรี ซึ่งต้องมีความสมัครใจของผู้ลี้ภัยเป็นพื้นฐาน กระบวนการนี้ก็คือการ “Repatriation” นั่นเอง
แต่ในกรณีที่ยังไม่มีแนวโน้มว่าสถานการณ์ในบ้านเกิดของ ผู้ลี้ภัยจะสงบลง หรือแม้มีการส่งกลับผู้ลี้ภัยเกือบทั้งหมด กลับถิ่นฐานได้แล้ว ผู้ลี้ภัยที่ยังมีความหวาดกลัวอันตรายที่อาจเกิด เฉพาะตนและครอบครัว ก็อาจร้องขอยูเอ็นเอชซีอาร์เพื่อไปตั้ง ถิ่นฐานใหม่ในประเทศที่สามได้ ซึ่งก็คือกระบวนการ “Resettlement” ประเทศที่รับผู้ลี้ภัยไปตั้งถิ่นฐานนี้มีเพียงไม่กี่ประเทศ เช่น สหรัฐฯ แคนาดา ออสเตรเลีย นอร์เวย์ และเนเธอร์แลนด์
